Ben neler gömedim ki. Şiiri - Ali Gul

Doğduğumda ağladım çığlık çığlığa
Sanki bir isyandı bu,geleceğe
Ve yaşama dair.
Açlık ve acılar gördüm.

Büyüdüm bilmedim ve görmedim,
Sevgi denen bir şiir.
Savaşlar gördüm ve isyanlar,
Ok attılar bağrıma yaraladılar.
Yürüdüler,üstüme,üstüme
Esir,almak için,olmadım,tutsak.

Çünkü ben sevgiyim umut ve dostluk
Eğmedim başımı, yalvarmadım,
Aman demedim.
Biliyorum,bir gün ben,kazanacağım,
Yok olacak zorbalık ve zulüm,
Gözü dönmüş hainler.

Ben neler,görmedim ki ben,
Toplama kampları gaz, odaları,
Dört,yüz,elli,bin insan,fırında yanan
Yaşlı,kadın ve çocuktum ben.

Cephelerde savaştım özgürlük,
Ve bağımsızlık,uğruna,
Dönmedim geriye,aman demedim,
Yalvarmadım, zalime,
iki,yüz,elli,bin ölü,bir kadar da
Yaralı,sakatlar hariç,
Irak topraklarında.

Ben neler,görmedim ki ben,
Hiroşima'da ve nagazaki de
Atomla yandım,
Vietnam'da direniş,
Küba'da bağımsızlık,oldum ben.

Filistin'de savaş,
Afrika da açlık,hastalık ve kuraklık,
Bazen de sel,aldı,götürdü,bir yanımı,
Her düştüğümde,yaşama tutundum,
Ve direndim.
Yeniden geldim yaşama.
Acılarım ve sevinçlerim le,birlikte,

Merhaba yalnız'ım demeye.
Çünkü,sevgiyim ben ve dostluk.
Ben çoğaldıkça yaşarım,
Ve kazanan ben olacağım,
Yok olacak kötülükler ve hainler,
Ben büyüdükçe.

yalnız.