Ben ne anlarım Şiiri - Atila Günal

Şiir yazmak istedi canım
Nasıl yazılır hiç de bilmem ki
Hani satırları alt alta yazınca
Birkaç da duygusal, içli laflar uydurursak
Ya da kahramanlık taslasak
Belki de olur
Olmazsa da kusura bakmayın

Şiir yazmak istedi canım
Bu da nerden çıktıysa şimdi?
Akşam oldu el etek çekildi
Karanlığın kucağında yalnız kaldım
Ondan mı ki?

Hava çok soğuk
Kendimi ısıtamıyorum
Paltomu dün sattım
İki ekmek parasına
Sobam kırık dökük
Hoş olsa da
Yakacak bir parça tahta parçam bile yok
Çok üşüyorum da
Ondan mı ki?

Anamın sıcacık kucağını
Baba ocağını
Kardeşlerimle yata yuvarlana kavga etmeyi
Bir tas sıcak çorbaya, hep beraber
Kırk kez ekmek banmayı
Özledim de
Ondan mı ki?

Dostlarla arkadaşlarla
Rakı sofralarında
Kızları çekiştirirdik de
Kahkahalarla gülerdik
Ben mi yok oldum
Şimdi onların mı işi çok
Kapım çalınmıyor
Kimseler gelmiyor artık
Telefonum sonsuz bir sessizliğe gömüldü
Arayanım yok soranım yok da
Ondan mı ki?

Bir garip sessiz her yan
Fırtınadan önceki dinginlik gibi
İçim ürperiyor, korkuyorum da
Ondan mı ki?

İki günlük kuru ekmek var, bir de
Neyse ki hala kesmediği belediyenin
Akan çeşmem var nasıl olsa
Tabağa su doldurdum, biraz da şeker
Banıp banıp yedim kesmedi,
Bir de yanında bir bardak çay ile
Bir sigara tüttürebilseydim
Midem, senfoni orkestrası gibi
Gürültüsünden, üst komşunun uyuyan bebesinin
Ağlayan sesi geliyor her akşam
Acıktım da
Ondan mı ki?

Sevdiğim kızlar geldi aklıma
Kuytu köşelerde kimseler görmesin diye
Alelacele sevişmelerimiz geldi
Ben mi yaşlandım
Kızlar mı çok genç kaldı
Artık iç çekerek yüzüme bakmıyorlar da
Ondan mı ki?

Of! başıma bir ağrı girdi
Gene uykusuz bu gece...
Anlaşıldı...
Bir sürü kağıt karaladım
Döndüm döndüm okudum
Hiç daha önce okuduğum şiirlere benzemedi.
Böyle şiir mi olur?
Hissetmeli, yaşamalı
İçin şelale gibi gürlemeli
İnanmalı önce
Yüreğin, bağrında durmak istemez gibi atmalı

Vazgeçtim, ben ne anlarım şiirden