Ben miyim Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Koskoca şu alemde, bir yere sığamadım.
Alnımın ortasından, vurulan bir ben miyim.
Bulut olup dağlara, gönlümce yağamadım.
Daha o gün gelmeden, sorulan bir ben miyim.

Geceyi gündüz saydım, yıldızları uyuttum.
Hayallerin koynunda, ne umutlar büyüttüm.
Şöyle böyle diyorken, yıllarımı öğüttüm.
Hedefine varmadan, yorulan bir ben miyim.

Yüreğimde neler var, anlatmakla hiç bitmez.
Olacak gibi değil, kovulmakla hiç gitmez.
Vakti zamanı yok ki, ölüm bile kar etmez.
Yaşarken kabristana, sürülen bir ben miyim.

Hadi çıkalım desem, dağlar bizi bekliyor.
Kutlu yağan yağmurlar, günahları aklıyor.
Karşılıksız sevgiler, birbirini paklıyor.
Yasaklar kıskacında, dürülen bir ben miyim.

Cehennemden farkı yok, cennet diye girmiştik.
Balkonunda gülleri, gülistana yormuştuk.
Bu onulmaz çelişki, nedir diye sormuştuk.
Bir değil iki koldan, kırılan bir ben miyim.

Vakit geldi geçiyor, girdaba kapılmışım.
Hazan yapraklarıyla, hüzünden yapılmışım.
Firkatin ateşiyle, dudaktan öpülmüşüm.
Kerpiç kerpiç gözyaşı, örülen bir ben miyim.