Haklı kendince herkes ben miyim haksız olan?
Kahrolsada yüreğim yokki halimi soran.
Hatalı oluşum şu ki yaşamı seviyorum,
Beni üzseler bile ben üzmek istemiyorum.
Bukalbim dayanır mı bunca kırılmalara,
Beni yıkıp geçerler ağlarım hep bunlara.
Haklıyım diyemedim karşımdakiler haklı,
Bir söyle bin ah işit sözlerim hep yasaklı.
Kalmadı dayanmaya yüreğimde güç inan,
Konuşmayı isterdim yüreğimi anlatan.
Ağzım dilim olmasa konuşmadım o zaman,
Karşımdakini dinler korkmazdım bu olaydan.
Hakimiyet duygusu her bir yüreği sarmış,
Haklı haksız karışmış düşünmeyen haksızmış.
Eğer bir düşünseydin kendini yargılardın,
Ömrün sonu gelince hesabına yanmazdın.
Haklı olsan yine de konuşup anlaşmalı,
Konuşmadan kavgayla kimseyi kırmamalı.
Aciziz konuşmaktan kavgalar kol geziyor,
Herkes gözü kestiği kimseleri eziyor.
Yeter dünya duy beni anla artık derdimi,
Bu kısacık ömürde kavgalar bir çare mi?
Söz hakkını alarak ezme sözün geçeni,
Kaybedince ağlama önce bil kıymetini.
Hataları görünce biz görmezlikten gelmeliyiz,
Huzur dolardı dünya bencillik etmeseydik.
Hep haklıyım egosu sarmışsa tüm kalpleri,
Mümkün değil mutluluk ağlatır yürekleri.
Sus konuşma demeyin saygı susmak değildir,
Eğik başlı bir kişi olmak sevgi değildir.
Hem üzülüp hem üzmek eritir yürekleri,
Gönlün sevgi dolsun da mutlu yaşa günleri.
Kayıt Tarihi : 17.3.2007 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!