Ben Mevsim Değilim Şiiri - Cemal Gökgöz

Ben mevsim değilim, her dönem açayım.
Ben mevsim değilim, çiçeklerim baharda açsın, kokular yaysın
Ben mevsim değilim, sonbaharda yapraklarımdan vazgeçeyim
Ben mevsim değilim, kışın kaskatı kesileyim.

Ben insanım, sevdiğim zaman bir kere severim
Bu dünyaya bir kere gelirim
Sevmek, Aşk kelimelerime sığmayacak kadar büyüktür benim.
Birini sevdiğim zaman, kan olur bana, can olur ruhuma.
Ben aşkın ürünüyüm.
Aşktan yoğrulmuştur hamurum
Ne yapayım?

Vazgeçmem ölürüm.
Sevgilinin gözlerini görürsün gözlerinde,
Bazen onu sen sanırsın gittiğim yollarda
Bir gün o yolda birlikte yürümüştünüz,
Bir gün o kafede birlikte çay, kahve içmiştiniz
Belki şu an tek başına içtiğin kahve fincanı onun tuttuğu fincandır.
Bu aklıma gelir, deli olurum.
Gözyaşlarına boğulurum
Ararım heryerde, yollarda kaldırım taşlarında ayak izlerini görmek için kafamı yerden kaldırmam
Bazen de gözyaşlarımı görmesinler diye.

Ben insanım, aşktan yoğrulmuştur hamurum
Vazgeçmek bana göre değil

İstanbul, 21.06.2012