Ben Küçük Bir Kız Çocuğuyken…

Ben küçük bir kız çocuğuyken,
Her şey daha güzeldi
Kendi kurallarım vardı hiç olmazsa
Kimsenin yıkamayacağını sandığım duvarlarım.

Ben küçük bir kız çocuğuyken,
İnsanlara daha güzeldi.
Kimse kimseyi üzmezdi ki
Bizi üzen tek şey oyun zamanlarımızın dolmasıydı
O da iki çikolata şekerle geçer giderdi.

Ben küçük bir kız çocuğuyken,
Türk filmlerinden öğrenirdik aşkları, yalnızlıkları
Büyümenin hayalini kurup
Al bir yazma örtüp
Beklerdim servi boylu yarimi…

Ben küçük bir kız çocuğuyken
Keşke nedir bilmezdim hiç.
Şimdiyse çoktan ilk keşke mi söyleyip
Yenilerine hazırlanıyorum
Söyleneceğini bile bile

Ben küçük bir kız çocuğuyken,
Sadece düştüğüm için dizim kanadı diye ağlardım
Onu da oyun görünce
Unutup koşmaya başlardım.

Şimdiyse yine kanıyor içerden bir yerden
Aslında bir yerlerim
İçimdeki küçük kız çocuğu çoktan yorulmuş
Yeni bir oyun var elbette bir yerlerde
Ama artık unutup koşamıyorum
Oturmuş öylece ağlıyorum.
Keşke yine küçük bir kız çocuğu olsam da
Yine dizim kanadı diye ağlasam.
Her mısraya;
Ben küçük bir kız çocuğuyken diye değilde
Ben küçük bir kız çocuğuyum diye başlasam…