Ben köyümü özledim Şiiri - İlyas Kaplan

ben köyüme dönmek istiyorum
tüm rüyalarım oraya vuslatı arzular
tüm hayallerim oraya dönüşe kurulu
yılların silemediği bir heyecanla
yarım kalmış heveslerle

göğün altında uzanan uçsuz bucaksız
yemyeşil çimenler aşkına
gürül gürül akan ırmaklar
ulu ağaçların gölgeleri aşkına
ikindi vakitlerinden sıçrayan yağmur damlaları
dalından birer birer kopmuş ıslanmış yapraklar aşkına
yıkılan evler
ve unutulan isimler aşkına
ben köyüme dönmek istiyorum

yaşanılan o güzel günler kalmamalı tozlanmış fotoğraflarda
kırlarda yine el ele yürümeliyim
ölesiye bir kavuşma olmalı
benim köye dönüşüm
tekrar şenlenmeli dört bir taraf
ve tekrar o soylu kiraz dalları
gölgelemeli güneşin harlı alevini
o uçsuz bucaksız bozkırlara
çocukluğumun kutsal manasına
dönmeliyim yeniden

ben köyümü özledim
kapıların her gün besmele ile açıldığı
komşuların birbirini selamlamadan geçmediği o anları özledim
çiçeklerin beyazdan mora
mordan kırmızıya dönmeye başladığı sonbaharı
sobada gürül gürül yanan odun ateşini
ramazan günlerinde kılınan teravihleri
kadir gecelerinin coşkusunu
bayram sabahını özledim

köyümün en çok ezanını özledim
ahmet hocanın saba makamında o müstesna davudi sesini
uzakları yakın eden o şahadet sözlerini
elif ba öğrendiğimiz taş duvarlı camide
aynı safta çocukluk arkadaşlarımla namaza durmayı özledim
ve köprüler kurup yüreklere yarenlik kurmayı özledim
zamandan mekandan münezzeh
öylece

alıp başımı köyüme gitmek istiyorum
bir kuş gibi kanatlarına yüreğini de iliştirip
sessiz sedasız beni bekleyen dere tepelere
ufka kadar uzanan dağlara
hayallere dalmak istiyorum
ağaçlarda cıvıldayan kuş sesleriyle
o uzun sessizliklerden
soluksuz gece uykularından
uyanmak istiyorum sabahlarca

ben köyümü özledim
çocuk cıvıltılarının akşam ezanına dek dinmediği
komşuların birbirini ailelerinden saydığı
hayatın akıp gittiği zamanları
sıcak etkileşimleri , samimi insanları
mevlit ve sünnetleri
üç gün üç gece düğünleri
iyiliğin, güzelliğin zemin bulduğu
köy halkını özledim

yine de bir teselli yeşeriyor yüreğimde
uzaklardan lahuti bir ses geliyor
içime işliyor yasin suresi
canım nasıl da secde çekiyor şimdi
bir solukta ulaşabileceğim bir cami olsa şurada
hıçkıra hıçkıra ağlasam
bir mabedin kucağına sığınmanın dayanılmaz hasretiyle
kutsasa benliğimi o manevi ulvilikler

ben köyümü özledim
ağaç gölgelerinin üzerime düştüğü patika yollarını
gökyüzüne en çok yakışan beyaz ve maviliği
uzun uzun seyre dalmayı bir göl kenarında
göçen turnaları el sallamayı özledim
kurbağa bağrışmalarını
çırçır böceklerinin zırıltısını
ciğerlerime dolan kır havasını özledim

bir yığın düşünce var şimdi zihnimde
beni köye çağıran bir aidiyet duygusu var
haydi kalk diyor
köyümüze gidelim
yüce gönüllü insanların olduğu yere

redfer