Ben konuşmasını bilmem iki güzelim

Ben konuşmayı bilmem iki gözüm.
"Canım" diyemem öyle herkese.
Sonra ne bileyim,
Milletin içinde öyle kendimi anlatamam.
Dilim dönmez.
Ürkerim.
Çekinirim.
Öyle ön sıralarda oturmayı kendime yakıştıramam.

Buz tutmuş gibi otururum bir köşede.
Buz tutmuş gibi seyrederim insanları.
Bazen çocukça gülerim.
Bazen yalnız gülümserim.
Bazen de öyle durgun durgun bakarım.
Kendim düşünce, gülerim kendime.
Ama düşüren olursa, yıkılır ve paramparça olurum.

Kaçarım kalabalıktan.
Yürürken ağaçlara dokunurum.
Sonra eğilir, toprağı koklarım.
Rüzgar tenime dokunur.
Kuşlar ve kelebekler etrafımda uçar.
Sonra da severim mesela.
Severim ve düşünürüm.
Düşündükçe özlerim.
Özledikçe ararım.

Ben konuşmayı bilmem iki gözüm.
Ne desem boş olur.
Yüreğinden anlayan,
Gözlerime bakan az olur.