Ben Kim İdim, Ben Kimim Şiiri - Fahri Bulut

BEN KİM İDİM, BEN KİMİM
Yum, aç yaptım gözümü, baktım ki gençlik bitmiş,
Pembe hayal,düşlerim, çoktan beni terk etmiş.
Dizlerimin dermanı, gözümün feri gitmiş,
En büyük sermayeymiş, bilemedim gençliğim...

Diken oldu batıyor, geceler döşek, yorgan,
Alaca şafak olur, hala uykuya varmam.
Usandırdı canımdan, gayrı dünyada durmam,
Beni terk edip gitti, görmediğim gençliğim...

Gözüm ırağı seçemez, başımda saç kalmadı,
Nice dilek tutmuştum, felek umursamadı.
Şans denen o mutluluk, hiç kapımı çalmadı,
Beni bırakıp gitti, sürmediğim gençliğim...

Tadını alamıyor, sevdiğim yemeklerin,
Aklım met-cezir oldu, ben kim idim ben kimim?
Bir bir silindi gitti, tüm geçmişim, kimliğim,
Beni terk etti gitti, gülmediğim gençliğim...

Şükrederek yaşlandım, insanca yaşamadan,
Hoyratça kullanarak, gençliği ettim talan.
Hak, hukuk, insan hakkı, hepsi dünyada yalan,
Beni bırakıp gitti, yelmediğim gençliğim...

Rızaoğlu, dertlenme dert-derde çare gelmez,
Bu dünyadan gidenler, ondandır geri dönmez.
Gençliğin kıymetini, insan cahilken bilmez,
Beni terk edip gitti, gelmediğim gençliğim.
Gayrı hep sorar oldum, ben kim idim, ben kimim?
06 MART 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU