Ben ki Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Ben ki doğarken
Kahkahalarla gülmüşüm
Ve şimdi ağlaşıyorum
Tüm o güldüklerime...
Elde değil.

Bir kuşun sevincine de ortak oldum
Yeri geldi bir kartalın yırtıcılığına...
Sözde değil.

Ben ki asıl dize getirecekken dünyayı
Esiri oldum bir çift ateşîn gözün
Tutuşup hercaî güzelliklerin envaî çeşidine
Duman oldum;
Üstelik sönmeye yüz tutmuş bir közün...
Mümkün değil.

Ben ki koskoca bir kainatken
Ahmaklığımdan kula kul oldum
Aczimden değil
Kapılıp bir de nefsimin büyüsüne
Aleme maskara olmuşum...
Kolay değil.

Ama isyanımla yerin dibine geçtiysem
Aşkımla da yedi kat gökte taht kurdum
İnanılır gibi değil.

Ve ben ki
"O"nu yaşamak varken
Şair oldum
Gönlümü de azât edecekken
İki kapağın arasına kodum
Olur şey değil!...

Samsun, 1997