ıslak vede nemli bir havada
vurdum gölgemi sırtıma
sisli bulutların içinden düştüm yola
zamansız sevdalarınyanından geçip
çığlığımın içinden
düştüğüm girdaptan çıkarken
kabrimde; öldüğüm anı yaşarken içimde
alacakaranlıkların içinden
buldum bendeki ışığı...
yüklemek istesem de gölgeme
içimden ayrılan aydınlığı
ben o aynı yalnızlığın girdabında
ve ben bütün mutluluklara kapatsam da odamı
sanım adımdan önce gelirmiş
benki
dar mekanların bol yürekli adamı! .
Kayıt Tarihi : 31.3.2004 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
canalıcı cümle bu olsa gerek , ölmeden ölmek ve ölümü unutmadan yaşayabilmek!!!
içimden ayrılan aydınlığı
ben o aynı yalnızlığın girdabında
ve ben bütün mutluluklara kapatsam da odamı
dar mekanların bol yürekli adamı )) kapatmayın odaları değmez hiç kimse için ...
TÜM YORUMLAR (4)