Kırık camların ardından baktım dünyaya
Öylesine parçalanmış öylesine darmadağın herşey
Ben gibi ben ki dünya gibi
Nereden geldi üstüme
Bu puslu hava
Bedenim nemli bir mendil ağırlığında
Ben gibi ben ki bedenim gibi
Aya anlattım bir gece olup biten herşeyi
Namluda kalmış yivsiz mermiydim
Gül yaprağında donup kalmış bir çiğ tanesi
Ay anlar diye
Aya anlattım içimdekileri
İçim ki kırık camın ardında dedim ya paramparça
Ben gibi ben ki içim gibi
Aylaklığıma dalıp dolaştım bütün sokaklarını şehrin
Kendimi aradım kimsesiz yollarda yalnızca ay vardı benimle
Başucumda öylece dilsiz
Ben anlatıyordum o dinlemede
Oysa ben de farkındaydım kendimi bulamayacağımın
Ama aramalıydım
Bulamasam da düşmeliydim peşine kendimin
Kayıt Tarihi : 13.7.2009 12:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendini arayanların şahidi Ay, bir gün peşine düştüğün kendini bulduğunda ışığın olsun. Işığın olsun ki, parçalarının içinde kanama yine. Yüreğin dert görmesin bundan böyle.
TÜM YORUMLAR (1)