Ben kerem değilim/ve sende aslı/taşla ör ...

(can çeker
ten kavurur
yel çıkar
kül savurur)

sevgilim! !
bu yaz da erken bitti
güzle birlik geldi son mektubun
'bana şiirler yazıyor musun? '
diyorsun...
ahhhhh! ! !
azdı laf anlamaz yüreğim
çığlık çığlığa uzuyor gece
çığlık çığlığa...

Ayırıyorlar bizi kardeşlerimizden bitanem
Dikenli teller ile bölüyorlar dünyayı
Sonra nöbet kuleleri
Ağır silahlar
Sınır boyları....

Birde parmaklıklar arkasında bir çoğu
Kırlangıç kokulu düşler taşırlar
Ota, karıncaya hasret
Çarparlar yüreklerini
Karanlıklara
Kanatları kanar
Akılları yaldırdar
Kör duvarlarda...

Sevgilim
Bir de mermilerle
mutlu edenler var kendini
Şehirleri bombalıyorlar...
Zıbınsız bebeler
Beş parasız babalar
Umutlarının
Kara kışında
Öldürülüyorlar....

Sonra kadınlar geliyor aklıma
Ahhh kadınlar........
Ak duvağa girmeden daha
gelinlik kızlar.....
kocasız onlar,
oğulsuz,
babasız kalan onlar..
ya onları düşman bilmek niye
niye yıkılan kentlerin
kadınları iğfal edilir
ahhhhhhhh içerim yanıyor... içerim
sırtlanlara yedirin ciğerlerimi
sessiz kalıyoruz..
ölenler bizden değil diye...
bizim değil diye
kana batan çocuklar
kumalara gömüyoruz başımızı bitanem...
hayatın telaşı..
banka kuyruğu...
dolmuş sırası
takılıyor ayaklarımıza
bin bir türlü yaşam
ezip geçiyoruz...

bana “ duygu yüklü
şiirler yaz” diyorsun
“aşkımızı anlatsın”

yeni yetme bir şairim ben
ne gelirse kalemimden yazarım
imgedir falan filan
ardına saklanmadan

(ben kerem değilim
ve sende aslı
taşla örülmez
aşkın binası)

mektubuma burada son verirken
yüreğinin en kanlı yerinden
öperim.
16/11/2005
e. akbaba.. umut ilke kurtuluş