Ben Kendimleyim Şiiri - Neslihan Nihan Kaya

.
Ben kendimleyim.
Kalabalık diyarların balkanlarında en çok.
Kimsesizliğine sığınan bir ev gibiyim.
Duvarlarında anıları yudumlayan.
Hep geçmiş zamanlıyım,
Di’li zaman.
Gelmemiş günleri raflara kaldıran,
Tozu dumana katan gelmemişliğim ben.
Kendimleyim.
Güler yüzüyle hatırlanan.
Kalbinin parçaları,
Kırılmışlıklarıyla yeniden enkaza sürüklenen.
Bir tahta parçasıyım
Mavera’da.
Demir testiden,
Tren rayından,
Uzaklardan, gaipten.
Ben sessizim sana,
Size suskunum.
Bize hatırsız.
Hatırasız bir fotoğrafım ben.
Siyah beyaz.
Saman yaprakları arasında unutulan.
Kuruyan.
Dinmiş yağmurum.
Duran zaman benim.
Dizginlenemeyen, mısralar…
Ücrasındayım hadiselerin.
Ben kendimleyim.
Nihayet!