Tutamıyorum kendimi!
Dallarının ucunda açmış çiçeğin
Yapraklarının yere düşmesi gibi hani.
Hanidir tutunamıyorum,
Karda yürüyüpte kaybolan ayak izlerini
Bırakıpta...
Unutamıyorum!
Her parçası yerde
Kan güllerine edilen cinayeti.
Kırıkları gördüğüm anda
Elimden düşen cam şişeyi,
Tutamıyorum.
Tanımıyorum aynaları!
Her dokunduğumda...
Kır direksiyonu, çek kenara!
Geceye indir beni,
Müsait anda
Bekleyemiyorum,
Hastayken yatakta,
Yolcu iken durakta.
Tut elimi, ben kendimi tutamıyorum.
Halil TürkoğluKayıt Tarihi : 13.4.2021 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)