Ben Kendime Bile Şiiri - Mustafa Keleş

Hüznün uyanıp yüreğime sığındığı
Yorgun bir Eylül sabahı yine
Ey yüreğinde sonbaharı gizleyenim
Her şey değişti senden sonra
Herkes bambaşka biri oldu sanki
Bir tek yokluğun değişmedi
Bir de rüzgarlı saçlarımdaki sahipsizliğim
Bil ki ben kendime bile yabancıyım artık.

Küçümen bir çocuğun ellerinde arıyorum sıcaklığını
Seni tanımayan bir şehre anlatıyorum anılarımı
Yağmura karışırken gözlerimdeki suskun acılar
Çaresizliğimi avutuyorum yanaklarımın kuyularında
Ölü doğmuş bir bebeğin bakışlarıydı sevdamız,
Bilemedik ve düştük hasretin karanlığına
Şimdi ne yapsam, ne söylesem sonu yangın yar
Bil ki, ben kendime bile yalancıyım artık.