Ben Karanfil,Sen; ...(1)

hayatımın en güzel hayaliydin sen...
günlerce sana kavuşmak için döktüğüm gözyaşlarını
bir Allah bilir...
çocukluğumun en verimli çağında önüme çizdiğim yolda
ve belirlediğim hedefte sen; henüz yoktun..
ama nefesin vardı...

başarının o doyulmaz hazzını çocuk neş'esiyle dolu dolu yaşadığımda,
hayallerimle pasparlak bir gelecek kurarken de sen yoktun...

ilk okul çağının son dönemini yaşayan bir çocuk olarak endişe tohumlarını
taşırken içimde,
hep bir umut büyüttüm yüreğimde;
seni ve tüm hayatı yaşatacak bir sevda:
okumak...

okuma faaliyeti,kıtlıktan çıkmış aç insan oburluğuylahayatımı kaplamıştı..
doyma duygusu hissedemeden,konu ayırt etmeden,
gece gündüz dinlemeden; okumak.
hep okumak..
ne bulursa okumak...

öyle ki; sokak ta yürürken gördüğüm gazete parçası,ayağıma takılan bir kağıt
,tozlanmış takvim yaprağı,ne olursa olsun,gözlerim onlardan payını alıyordu muhakkak...

halim etrafımı tedirgin etmiş olmalı okuma yasağı konuldu bana.
ama iki ay dayanabildi bu yasak.benim istek ve kararlılığım o yasağı
yıkıp geçmişti...

bana bu sevgiyi aşılaya ailemi ve bakış açımı şekillendiren öğretmenlerimi
zikretmeden geçemiyeceğim...

hayatta ise,kendisine hayırla dolu bir yaşam temenni ettiğim ilk öğretmenim semra hanım'ın bana en büyük hediyesi okuma sevgisi olmuştur...

çok değer verdiğim,hala saygıyla hatırladığım dürüstlük sembolü Mehmet öğretmenim ve edebi ile gözümüzde büyüyen hanımı şerife öğretmen...
hayatta iseler kendilerine hayırlı uzun ömürler diliyorum...

bu arada kitap okuma sevgim yüzünden hayatımda ilk tokatı yediğim gülseren öğretmeni zikretmeden geçemiyeceğim...kendisine de selametler diliyorum...

okuma sevgim ve kitaplarla dostluğumun yoğun olduğu o günlerde artık yeni
bir hayatın adım sesleri yaklaşıyordu..

ve sen, sen hala yoktun...

o günlerde mehmet öğretmenimin,rahmetli babacığımın peşinden koşup onu,
benim için ikna etmeye çalıştığı anlardan birinde ben, tevafuken rastlamış,orada durarak gizlice kendilerini dinleme cesaretini göstermiş,
hiç ummadığım anda hayatın gerçeğine toslamıştım...
çocuk ruhumla,tıfl zamanımdan beri büyüttüğüm en değerli çiçeklerimin solup kuruyacağı zannına kapıldım..

o gün; hayatımın akışının değiştiğini,farklı bir mecraya aktığını
bariz bir şekilde görmüş ama neticeyi kestirememiştim...
bir belirsizlik yaşamaya başlamıştım.

ve sen hala yoktun...