Ben Kalpsiz Yaşıyorum

Hala orda mısın
Ben ayaz yerken ağustos sıcağında
Seni düşünürken yüreğim titrek ellerinde
Fırtınayla biten karanlık gecelerde
Ömürler tükenip zaman geçerken
Sen hala ordamısın
Deli sevdası ile kavrulurken yalnızlığım
Kök saldığında yüreğime
Acıtmıştın ya bedenimi dökmüştün ya kanımı
Sen hala orda mısın
Göz yaşına bulanan kirpiklerin
Bir ok gibi saplanırken bedenime
Zamanın yok aramaya
Yüreğim okyanuslar kadar derin
Demiştim ya istediğin zaman çekip giderim
Sorma sakın ben kimim neyim nerdeyim
Deme bana ben bıraktığın yerdeyim
Gece yüzüme asılmış beklerken
Sen hala orda mısın
Ne hüzünler yaşadım kör kaya diplerinde
Yorgun tükenmiş kaskatı olmuş bir can
Sen orda
Sen orda
Düşlerimle cebelleşirken
Güneş kadar aydınlık yüreğime
Yalnız karanlık yalnız karanlık gömdün
Ben
Ben gül yüzlüm
Belki bin defa öldüm
Bilmem belki sende üşüyorsun
Belki toprağa saldın köklerini baharı bekliyorsun
Belki de kan akıyor duygularından
Sen
Sen bana yalvarıyorsun
Öyle isterdim diyeceksin
Sen kendini bana özletip beni öldürüp
Sanki sen
Sanki sen hiç ölmeyeceksin
Ben alıştım kor ateşlerde yanmaya
Kucaklaştım kendimle
Irmak akıttım çatlayan dudaklarımda
Tükenen nefesimle kasırgalar yarattım
Ben, ben gül yüzlüm
Sökemedim ya seni sökemedim ya yüreğimden
Ben yüreğimi söküp attım
Anladım ki ben
Boşa uğraşıyorum
Söküp attım kalbimi ben kalpsiz yaşıyorum