Ben Kadere Kıl Oldum Şiiri - Veysel Şimşek

Umutsuz bekleyiş meçhul bir hayat,
Dermansız derdime çare olmaz diyet,
Çekerim çileyi bitmiyor şayet,
Kader bana ben kadere kıl oldum.

Mecburmuyum kula kulluk yapmaya,
Boyun eğip namert eli öpmeye,
Sıkılsan bunalsan yer yok gitmeye,
Kader bana ben kadere kıl oldum.

Hep söylerler taş yerinde ağırdır,
İsyanımı duyan yok alem sağırdır,
Zenginlik fakirlik bu da bir sırdır,
Kader bana ben kadere kıl oldum.

Bilen yoktur fakir yoksul halinden,
Boynu bükük kambur gitmez belinden,
Ömür bitti kurtulamam elinden,
Kader bana ben kadere kıl oldum.

Kadere bana bende kadere küstüm,
Açık yaram kapanmıyor tuz bastım,
Gitti gelmez terk etti eşim dostum,
Kader bana ben kadere kıl oldum.

Kader beni yar başından silkeler,
Veysel der ki; Fırsat vermez tilkiler,
Tükenmez umutlar bitmez belkiler,
Kader bana ben kadere kıl oldum.