Ben iyi çocuktum Şiiri - Zeki Çalar

Sözümün eriydim, dimdik biriydim,
Yıllara yenildim, biraz eğildim.
Hâlimi sordular, iyiyim dedim,
Ben iyi çocuktum, kötü değildim.

Dokuz ay on günlük bir yoldan geldim,
Annemi tanıdım, babamı bildim.
Beşikte uyurken melek gibiydim,
Ben iyi çocuktum, kötü değildim.

Temize imrendim, pisden iğrendim,
Kolaya yöneldim, zora direndim.
Sokaklarda küfretmeyi öğrendim,
Ben iyi çocuktum, kötü değildim.

Hayalim genişti, merakım çoktu,
Kovana taş attım, arılar soktu.
Küçükken bu kadar günahım yoktu,
Ben iyi çocuktum, kötü değildim.

Bülbüle özendim, gülden hoşlandım,
Bazen alkışlandım, bazen dışlandım.
Vicdanıma karşı biraz borçlandım,
Ben iyi çocuktum, kötü değildim.

Gerçeği ararken hayale daldım,
Yokluktan, çileden payımı aldım.
Çevreme bakınca çaresiz kaldım,
Ben iyi çocuktum, kötü değildim.