Ben İstanbul Olmuştum Şiiri - Nilgün Nart

Bu gece
Serdim yüreğimi İstanbul'un üstüne
Ses oldum duyulmayanı dinledim
Göz oldum, görülmeyeni seyre daldım
Öyle bir an geldi ki,
İstanbul ben,
Ben de İstanbul olmuştum.
Bir ses yankılandı gök kubbeden
Kazancı yokuşuna indi
Çığlık çığlığa insanlar bağırışıyordu
Feryatlar bir deniz misali
Döküldü boğazın serin sularına.

Üsküdar'daki evden yanık bir ses yükseliyordu
Aşkından mecnun olmuş kızın
Katibine yaktığı türkü
Kalbime hançer gibi saplandı
O an, ben de Aşk oldum
Gönlümün sahiline vuran nağmelerde

Uzaktan telaşla atlılar koşturdu
Padişah Vahdettin'in ihtişamlı arabası
Saraydan çıkıyordu
Ay ışığı vurmuş yüzünde keder vardı.
Gözlerinde bir Güneş batıyordu...

İmparatorluğun bitişini, top sesleriyle bildim.
Zamansız zamanlar dolmuş,
Ülkenin bağrında Can vermeye gelmiş
Şehitler yükseliyordu.

İstanbul'un boğazlarında,
Cümle düşman gemiler oradaydı
Tek bir vücut olmuş, tek bir yumruk olmuş
Ölümüne, dönüşü olmayan bir yolda
Türkler yürüyordu.

Atatürk'ün sesi yankılandı rıhtımda
Her seste Türkiye yaratılıyordu
'Geldikleri gibi giderler'
İçimde güneşler doğdu, yüzyıllık zindanlara
Karanlıktan bir Ulus çıktı
İstanbul'un surlarına

Sesler, Görüntüler ve Tarih
İstanbul'un üzerinde birbirine karıştı.
Her bir köşesinde buram buram
İstanbul kokan lale oldu, erguvan oldu
İhtişamlı Yalıların ışığında
Ezan sesleri Çan seslerine
Simitçi çocuğun sesi
Tarih kokan ıslak kaldırımlara ulaştı
Bu gece
Kayboldum ben
İçimde bin bir İstanbul sesiyle.
Ben İstanbul olmuştum...

Ben de saldım kendimi
Hazerfan Çelebi gibi
Galata'dan İstanbul üstüne.
Seyre daldım, İnci misali
Dünyanın boynuna takılmış
İstanbul'u ve Boğaziçi'ni
O anda bildim ki
Ben İstanbul olmuştum!