Ben İnsanların Şiiri - Adnan Uzun

Derdim mi var?
Aklımda bin dert var.
Halim mi var?
Yok, anlatamam içimi.
Uyum mu var?
Gözlerimde yaşlı kanlar.
Neden bu haldeyim?
Bu hataların seçimi.

Ben insanların derdiyle dertlendim, kederlendim.
Bazen dellendim,
Mutluluk turnuvasından elendim.
Dinledikçe dinlendim... Seçimlerle kaderlendim.
İdare ettim bölük bölük insanla iradelendim.

Hastayım!
Bana ıhlamur yapacak eller uzakta,
Dardayım!
Buldum kendimi çıkmaz sokakta,
Zordayım!
Sanki okyanus ortasında.
Boştayım!
Düşmek yada uçmak arasında..

Ben insanların dertleriye fert oldum.
Sonunda yolu buldum sandım ama kayboldum.
Çıkmaz sokaklar tanır beni, kalbim arı kovanı.
Ne bal var ne arı, ne geçmişten güzel anı...

Delirdim!
Kalabalık bedenlerde boş ruhlar gördüm.
Dirildim!
Her günün sonunda tekrar öldüm.
Silindim!
Silindikçe yazdım ismimi sağa sola.
Gerildim!
Yine bu gece sıkı dişlerim, hayrola...

Ben insanları tanıdıkça utandım.
Ataları andım ve tekrar utandım.
UZUN ince bir şiirle haber saldım.
Huzur geceme gelir sandım, sanırım aldandım.