Ben İnsanım Dedim Kendime Şiiri - Tahsin ...

BEN İNSANIM DEDİM KENDİME

İnsanım ben diye dedim kendime
Paylaşırım insanların derdini
Ne zaman nerede bir yoksul görsem
Onu düşünür ve de onu yaşarım
Acı çekenlerin içimde duyarım acısını
Ağlayan birini görsem bende ağlarım
Kimliği ne ise fark etmez bana uğraşırım
Düşünürüm bazen de eksiklikleri
Gülemeyen yüzleri yetersizleri
Görür görmez acıları
Dalar yüreğimden içeri
Ben insanım diye dedim kendime
Düşünürüm karanlıkta kalan yüzleri
Aydınlığı göremeyen göz ve beyinleri
Hissetmeyen bedenleri kalpleri
Düşünürüm;
Nasıl yaratmış Yaradan bunları
Üşürüm üstü üryan görsem birini
Doğrulukta; Yalnız kalsam da
Bir başıma yürürüm!
Dokuz köyden kovulsam da!
Yaşasın onuncu köy diye söylerim
Mazluma siper olur
Karşısında dururum haksızlıkların
Can dostu olurum yalnızlıkların
Ben insanı severim!
İnsanlara severek sevgiyle bakarım
Ben kendime insanım dedim
İnsanlığa Âşık oldum insanlara
Çünkü ben insan olarak doğdum
İNSAN GİBİ ÖLMEK İSTERİM
Bunları yapmasam!
Nasıl insan olurum?