Ben Insanım Şiiri - Salih Çetin

Uzunum,kısayım,zayıfım şişmanım
Esmerim,sarıyım,kumralım
Kadınım,erkeğim...
Kimim, neden varım?
Dünya rotasız gemi,yolcusuyum,pişmanım.
Karunum,Harunum...
Hırsımın esiri,kibrimin kölesi...
Bencilim.
Bir yanım yaşatır,ölüm bir yanım
Ben insanım!
Şizofren yaşarım.
Ne kesin doğrularım,ne vardır yanlışlarım.
Tutkularım sınırsız,isteklerim hudutsuz
Bana benzemeyene nefretim çok amansız
Ben insanım!
Kutsalım
Yada öyle sanırım
Doymak bilmez,oburum
Altın aba giysimde,aslında hep üryanım
Ben insanım!
Gülerim,ağlarım.
Dar gelir ruhuma bedenim,taşarım
Dünya yetmez,fezayada aşarım
Savaşırım doğamla,kendim düşer, ağlarım
Ben insanım!
Kendi kendimin kurdu
Parselledim Dünyayı, saltanatımı kurdum
Gücüm kime yettiyse,sırtına binip vurdum
Kimi aç,kimi açıkta koydum
Ben insanım!
Beklerken akbabalar aç olan çocukları
Ben sattım resimleri götürdüm dolarları
Timsah görse utanır,riyakar göz yaşları
Günahıma keçiler,herzaman başkaları
Ben insanım!
Genellikle erkeğim,bu yüzden hep haklıyım
Şehvet gözüme perde,kadının başı dertte
Egom, kıblem önümde
Elim heran tetikte
Ben insanım!
Hastalığım,virüsüm,belalardan bin birim
Maskeyim,ilacım,şimdilerde aşıyım
Sirküle bir çarktayım
Karışığım,algıyım
Ben in-sanım