Ben İnsanım Şiiri - Tarık Torun

I

Nerde bir ateş görsem yanar yanar yüreğim
Ağlama sen ey çocuk! Al canımı vereyim
Zalimi asla sevmem zulme isyan ederim
Doğruyadır pusulam Hakk’a doğru giderim
Sonsuz maviliklerde huzur barış düşlerim
Canlanan yeşillikle gökleri gümüşlerim
Kardeşim ben insanım!
İşte budur vicdanım!

II

Ne bir fazla ne eksik olursa hepimize
Gökyüzü herkesindir düşerse hissemize
Elbet farkımız varsa sevgi, barış yeküne
Kin, nefret neyimize takılıp kalma düne
Bir babanın evladı bir ananın canıyız
Âdem babadan beri bu toprağın kanıyız
Yoldaşım ben insanım!
Aşk diyarı mekânım!

III

Gel, erkenden birlikte muhabbet deryasına
Dediler kuşlar ölmüş biz gidelim yasına
İyilik ve sadakat yol azığımız olsun
Güvensizlik kötülük bırak geride kalsın
Bir dua tutturalım bütün insanlık için
Yaratandan ötürü sorma neden ve niçin?
Kandaşım ben insanım!
Böyle olsun zamanım!

IV

Sakın, geç kalmayasın bir daha bulamazsın
O vicdan sende varken firavun olamazsın
Al eline asayı çıkalım dağ başına
Sular nasıl ağlarmış bak bakalım yaşına
Vadiler seni dinler uzakta kuş sesiyle
Mazlumun feryadıysa göklerin nefesiyle
Yurttaşım ben insanım!
Dünya benim vatanım!

V

Ne senlik ne de benlik gel vahdete erelim
Dünya bize de kalmaz aşka gönül verelim
Bu diyardan gitmeden kalpte iz bırakalım
Tabu olan her şeyi ihlasla gel yıkalım
Rıza onun rızası gerisi hep angarya
Ona kul olmayansa şeytana olur parya
Candaşım ben insanım!
Çünkü ben Müslümanım!

12.01.2017

Tarık TORUN
MEB/YEĞİTEK
Türk Dili ve Edebiyatı & Coğrafya