Ben İnsanım Şiiri - Bircan Oğankul

Ben anneyim;
çocuğum ateşler içinde yatarken
öncelikli düşüncemdir
onu iyileştirecek adımları atmak
sevgimi katarak içirdiğim çorbanın
tadı, tuzu, ilacıyım yavrumun.

Ben sevgiliyim;
sevdiğimin can yoldaşı, sırdaşı
bazen başını yasladığı omuzu
kimi zaman da derdini döktüğü ummanıyım!
her şeyden öte onu deli gibi seveniyim
aklıyım kimi yerde, suskunluğum çoğu yerde
yürek diliyim her an her düşüncesinde.

Ben öğrenciyim;
hayat üniversitesinde...
kursta, yolda, metroda, evde
bana rastlayabilirsiniz her an her yerde.
ben aslında biraz kendim
çokça da sizim
aynanızın karşısında
her gün bir şeyler öğrenirim sayenizde
iyi-kötü, acı- tatlı anılar yaşarım sizinle
bilgeye, öğrenmeye açlık çekerim
kitaplardır en sağlıklı besinim
öğrendiğim yeniler suyumdur
kurumam hep tazelenirim.

Ben insanım;
robot değilim ki tepki veririm
taş ya da heykel değilim ki
öylece kalayım.

Ben insanım;
sever, ağlar, canı yanar, haykırırım.
Hey dünya seni her halinle
bana her yaptığınla, benden aldıklarınla
ve bana verdiklerinle
çoook seviyorum.

18 / 02 / 2009
Saat: 12.38