Ben ilk defa korktum Şiiri - Beşir Çitak

Ben ilk defa korktum ölmekten
Sırtım duvar önüm parmaklık
Gömleğimin yakası paslanmış
On yedi yaşında bir çocuğum ben
Saldırdılar üstüme gece yarısı
Gözüme yaşımı mühürlediler
Şimdi sakalımda bereketsiz şiirler
Ve sabahına küsmüş geceler
Neresinden tutsam elimde kalır ömür

Ben ilk defa korktum karanlıktan
Bir cenin duruşu kıvrılmışım yerde
Gözlerimde intihar eden gölgeler
Korktum, kendi inleyen sesimden
Penceresiz dört duvarda kaç gün
Nefesim kan kokalı kaç gece oldu
Tırnaklarımda biriken çentik izleri
Ezberledim acının en çıplak halini
Neresinden tutsam, kırılıyor ömür

Ben ilk defa korktum yanlızlıktan
Alabildiğine gaddar ve eli kanlı
Ay buluta saklandı, şafak firarda
Düşünsene gölgen bile gidiyor
Bakıyor ama tutamıyorsun işte
Emanet bir anı gibi duruyor karşımda
Gözleri silinmiş bir çocuk hayali
Dokunamıyorum utangaç yanağına
Neresinden tutsam kopuyor ömür

BELİR ÇİTAK