bir gün ansızın minik bir bebek doğdu.
doğacağından haberim bile yoktu.
dedilerki -teyze' oldun,
şaşırdım, bir o kadarda sevindim.
açtım telefonu
-nasılsın abla,neler oluyor' dedim.
-teyze oldun canım,minik misafirimiz' geldi....
telefonda ne diyeceğimi bilemedim.
göz yaşlarım sel oldu durduramadım.
hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
ellerimin titremesini durduramıyordum.
elimden kayıp düşen telefona müdahale edemiyordum.
kısa bir şaşkınlıktan sonra...
atladım arabaya gittim,
dünyaya yeni gelen miniğe -merhaba' demeye.
kapıdan içeriye onun odasına koşarak girdim.
minicik, sap sarı, iki karış bile yok,
ellerini tuttum öptüüüm, öptüüüüm, öptüüüüüm.
ayakları bile benim bir parmağım kadardı.
minicik bir burun,minnacık bir ağız.
viyak viyak viyakladı.
canım nasılda yandı o ağlayınca.
bende yeniden ağladım onunla...
sonra
-hoş geldin gönül gözüm, hoş geldin bahar gülüm.
aldım kucağıma ensesinden kokladım.
ne hoş bir koku tanrım sanki cenneti ala.
-şükürler olsun mevlam, şükürler olsun; dedim.
işte ben ilk defa böyle teyze oldum..
Kayıt Tarihi : 9.10.2016 04:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!