Ben içsel yolcu nasıldım? Şiiri - Fevzi ...

Ben içsel yolcu nasıldım?

Güneşli ve yalnız havalarda tenimde ürpertiler gezinirken severdim kendimi
yalın bırakılmış olduğumu o zamanlar bilmezdim. Kendimi bu yüzden sevdiğimi
insan kendini bilir mi? Ben bilmezmişim

ben içsel yolcu nasıldım?
Elinde kitap kapakları, ayraçları, sayfaları…
Çok kitaplı çok sayfalı ve çok satırlıydım
Kendimi satırların arasından damıtırdım
Kendimi değil yalnız; yalnızlığı, gerçekliği, hayali ve yalanı da damıtırdım
Ben içsel bey kurak bir yalnızlıktım. Kurak bir yalnızlıkta kendi içsel uygarlığımı yaratırdım

Ben içsel yolcu nasıldım?
Çekirdek çitleyen terlikli bacağında karıncalar gezen bir adamdım bir parkta çam ağaçlarının altında çocuklar annesine koşarken hayatı çoktan bağışlamıştım
Soğuk suyumu yudumlarken damağımdaki hazla, tasma takılmış ve sahibine itaat etmiş bir uysal köpek gibi boyun eğmiştim hayata.

Öğrenmiştim bir hiç olmayı kalabalıkta ve kendi başıma çoğul kişiliğimi yaşamayı
Üstelik araklamamıştım cümleleri kelimeleri kavramları evet ben içsel bey kendi külliyatımı yaratmıştım yoktan var ederek her renkten yalnızlığın içerisinde

Elimi uzattığımda kavramıştım boşluğu ve şekil vermiştim yakalanan boşluğa sen yalnızlığımsın demiştim ona ilk yaratılmışlığında
kelimeler öğrettim duyguyu öğrettim kendisini bir arada tutabilmesi için suret verdim yalnızlığıma dallarda yaprakların sallanması gibi salınması için izin verdim

Evet ben içsel bey kendimle çok meşguldüm…

Edip Cansever'e

16.07.2022