Savaşın., havasını fazlasıyla bulup en dayanılmaz sarhoşluğa bulaştığı gecelerden birinde ., sırtında 'düşman' marka üniforması ile birdenbire karşıma çıktı...
Yaşı benim kadar ya var-ya yoktu ...
Elimdeki silahın gösterişine ve onun da görünüşte silahsız olduğuna güvenerek., parmağım tetikte., namluyu göğsüne dayadım...
Korkmuş., terlemeye başlamıştı ., ayakları titriyordu...
Dillerimiz farklıydı ama silahımın namlusu göğsüne dayalıyken sorduğum her soruyu ve verdiği cevapları simultane bir ses sanki anında kulaklarımıza fısıldıyordu...
. .
Bir savaş kaçağıymış...Zimmetli silahlarını ve bütün gereçlerini de bırakıp birliğinden firar etmiş...,
Belki bir kaç gün (ya da hafta) gündüzleri saklanıp., geceleri yürüyerek ., köyündeki evine ulaşmaya çalışıyormuş...
.,
O bana bunları anlatırken ., ben kendimi belki daha da güvende hissedebilmek için bütün ceplerini boşaltmasını istedim...
.,
Pantolunun yan ceplerini astarından tutup dışarı çekti ., bomboştu...Diğer cepleri de öyle...
Gömleğinin iç cebinden çıkardığı belli ki içinde mektupları da olan zarflar ve bir kaç resim dışında ne kendini koruyabilecek ne de yürüyüşüne yardımcı olacak hiç bir şey yoktu üstünde...
.,
Tahmin etmiştim ama gene de sordum... 'kimden bu mektuplar'
'çoğu karımdan' dedi.., 'annemden gelenler de var., onlar sarı zarf içinde'...
Bir de zarfların arasında gülümseyen bir kaç fotoğraf.., 3-4 yaşlarında., dünyalar güzeli bir kız çocuğu...
.,
Parmağım hala tetikte., tüfeğimin namlusu göğsüne dayalıydı ...
Mektuplar ve fotoğrafları., üstlerinden sanki okşayarak çıkardığı ceplerine yeniden koydu...
.,
Hiç konuşmadan öylece ne kadar durduk bilmiyorum...
.
'Beni öldürecek misin' diye soran sesiyle kendime geldim...
Ve o an farkına vardım ki gömleğinin üstünden ., iç cebine yerleştirdiği mektupları okuyordum...
.,
'Beni öldürecek misin'
. . ,
Gecenin karanlığı yırtılıyordu yakınlarda patlayan bombaların kızıl aydınlığı ve kayan yıldızlar gibi peşbeşe uçuşan ateş sesli kurşun izleri ile..
.
Tüfeğim elimden düştü., dizlerimin üstüne çöktüm.,,
Sol yanımda şiddetli bir acı...
Kayıt Tarihi : 26.8.2021 13:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanın en çok kendine kastı…
İçimizde aslında hep…
Tanımadığımız bir muhacir,mülteci…
Ben dediğimiz varlık
Hayatın eteğinde âciz bir tufeyli…
Ve en zor ânı hayatın
Kendimize rastladığımız ânı…
Üstadım,tebriklerimle…
TÜM YORUMLAR (1)