Ben Hunimi Takınca Ares Gözümde Zaten Ha ...

gün bugün sanada banada pazar ben izinli miyim bilmiyorum ama geceden bu yana üç resim bir maç etkinliği birde çok düşünmedigim zamanda saatin kaç oldugu önemsiz sadece o an var oldugum. ardından bir kaç kişi ile vakit geçirdim..
bazen kısa süre birlikte yaşadığım kutsal varlık olan sayın valide.
sosyalleşmeyen, içine kapanmış beni görmesi ki bu onun fikri.
her insan fikirleri için yaşar tıpkı paça olması gereken mercimek çorbası trajedisi gibi .
bu fikirle pişer çorba yinede mutlak mantığımıdır o yüzden mercimek.
fikrimi başka bir üretici yada tüketici dün farklı ama şimdi şartı mercimek derse.
baktığımız saatleri aynı anda düşünmediğimizdendir.
evreni anlamak evrenselleşmekten kaçmakla bir kaç saaniye boş bir bekleyiş.
ve tek üreten ben olsam bile bu şimdilerde üretmediği için ideolojimden vazgeçmiş olacağımdır.
ben boşluk oldugumu hissettim toz gibiyim hemde bir kedinin gözlerindeki gibi kedi gözlerini okumuştum.
ama şart kediydi oda bende yoktu şimdi var ve bu masumiyetin gözleri bizim eve daldıgından beri zaman durdu.
evde yaşayanlar da artık zamana degilde tamda zaman onlar için bir şeyler çıkarıyor gibiydi.
çünkü evren bir tür bilmediğim dilde çokkez benimle satranç oynadı.
elbette her defasında oturdum masaya günü geldi birden yendi.
çoğu zaman hiçti ve ben bu hiç düşünmediğim yerde alakasızca oturmuştum.
bu satranç masasına amcamla. cevap yenildim fatih oğuz han seninle aynı zamandaydık.
sende bende birer karadelik gibiydik ben kafamı sokamazdım senin evrenine stratejini bir kere anlamam için.
önce sen olmam gerek ben şimdi bile sen değilim. benim derdim kendimle seni ararsam beni bulamam.
basittir ki ares bile kendinin aynı zamanda farkında degil. eminim arese bunu anlatsaymışım tıpkı şöyle olacaktır ki.
ares bana biryerlerimden element uydurduğumu söyleyecektir eğerki dilimizi konuşabilseydi.
fakat aresin dile gelip bunu söylemesinin yanında bu düşünce daha basit kalacaktır.
karadelik şimdi benim için hiç anlamadığım bir olay bir kere onu areste gördüm kedinin gözüne benziyordu tıpkı kendiside.
bir yandan bu ufukla düşünüce ufuktu bu ufuk ancak benim gördüğüm kadardır evrenin anlatmak istediği ufkun ötesiydi.
ben öğreniyorum da öğrendikçe yine yeniliyorum farkettin mi areste bende farkettim. ama ares bunu bana şimdi hissettirdi tıpkı amcam gibi oda bir zaman yoktu ve sonra geldi her şey anlam kazandı ama bir anda kaybetti baktığım anda sonrası yok. ve bu durum gerçektir ki kendisi istediği anda belirtilir sonrası hiçtir yani hiçi tarif etmek basit bir hiçken aslında her şeydir.