Ömrümün son vapuru kalktı.
Sahte mailiğinde denizin,
beyaz olması gereken köpükler eşliğinde yol almaya.
Uğrayacağı son iskeleydi,
terkettiği sorgusuz,sualsiz.
Kara geceyi parlatan içilen son cigara.
Tanışılmayan birinden alınan,
son bi yudum,
son bi nefes,hayattan.
Ve inadına yaşamak,yeldeğirmenleriyle savaşarak.
Ya da ölmek; bir nefesiyle ejderhanın.
Kafdağında Zeus'la kadeh tokuşturarak.
Kapatmak gözlerin,
izmaritin suda can verirken çıkardığı sesten önce,
herşeyden,sonra...
Kayıt Tarihi : 28.7.2005 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!