Yalnızlığın Uzun Hikâyesi
Daha ilk günümde başladı tek başınalık,
koskoca evren aklıma sığdı da bir sığamadım.
Bulutlar gibi aktım da bir an yağamadım,
ömrüm gitti geceden sabaha doğamadım.
Ben hep yalnız yürüdüm bu hayatta,
kendime bile yabancıydım bazen.
Yolları tanıdım, taşlarını ezberledim,
her köşede bir sessizlik,
her sessizlikte bir yorgunluk buldum.
Bir çocuk gibi umut ettim önce,
ama sonra gördüm ki,
umut da yoruluyormuş insan gibi.
Yıldızlara baktım,
onlarda da kendi yalnızlığımı gördüm,
ışık yılları uzakta parlayan
ama dokunulamayan bir sevda gibi.
Ay bile bazen sırtını dönüyordu bana,
ve gece, dost gibi sarıp sarmalarken bile,
soğuk nefesiyle hatırlatıyordu;
yalnızım.
Bir şehirden diğerine geçtim içimde,
bir kalpten diğerine sığmaya çalıştım,
ama her limanda bir vedayla büyüdüm,
her gidişte biraz daha eksildim.
Rüzgârın diliyle konuştum,
denizin hıçkırığında ağladım,
ve her dalga kıyıya vurdukça,
bir parçam daha çekildi geriye.
Kimi zaman tanrıyla konuştum içimden,
“beni neden bu kadar derin yaptın?” diye,
“neden bu kadar doluyum ama bir o kadar boş?”
cevap gelmedi,
belki de sessizlikti cevabı.
Bir ağacın gölgesine sığındım,
güneş doğdu, gölgesi gitti,
ben yine kaldım kendi gölgemle baş başa.
Her dostluk bir mevsim gibi geçti,
bahar gülüşlerle geldi,
sonbahar veda etti sessizce.
Kalabalıkların ortasında bile,
bir boş sandalye gibiydim hep,
bir cümledeki eksik kelime,
bir şarkının unutulmuş notası gibi.
Ve yıllar geçti...
Zaman, omuzlarıma çöken bir hırka gibi eskidi,
ama içimdeki çocuk hâlâ gökyüzüne bakıyor,
bulutları izliyor,
ve diyor ki:
“belki bu sefer yağarız…”
Ama ben hâlâ tutamadığım yağmurlar gibiyim,
hep biriken, hiç boşalmayan.
Ruhumun sokaklarında yankılanan bir adımım sadece,
dünyaya geldim,
ama kendime varamadım.
Daha ilk günümde başladı tek başınalık,
ve o gün bugündür,
ben hep yürürüm aynı yolda —
bir elimde umut,
bir elimde yalnızlık,
bir kalbim var;
içinde koca bir evren,
ama bir türlü sığamadığım…
Özgen Öz
Kayıt Tarihi : 14.9.2021 12:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!