Ben Hep Ölüyorum Şiiri - Ersan Sarıkaya

ben mi
sorma
akşamdaaaaaannnn akşama
içiyorum
hiç almadan hep veren
güzel insanlar dostlar
sessizce gidiyorlar bir bir
sıramı bekliyorum
yok hayır ölümü hiç sevmiyorum

biliyor musun
her karardığında biraz daha ülkem
zaten ben hep ölüyorum
az önce "ak" dedi
şimdi "yok" diyor
deliriyorum
kırk yıllık "kani " oluverdiydi ya "yani"
katrandan şeker kaynatmak gibi
iyisin diyor dostlar
iyiyim mi
ha biz mi
"zamanında yakalayamadığım her şeysin
umudum yüreğimin ağrısı
bazan deli rüzgar bazı duru su
tipili kış ilkbahar
yeni başlayış
yeniden başkaldırı her şeye inat
yeni tat
belki de unutulmuş
özelimsin yeniden bulunmuş"
deyişinle
ben hep ölüyorum
görmediğim bilmediğim tanımadığım
dokunuşunla
sıcacık kucaklayışınla
ben hep niye ölüyorum