Ben hep çocuktum köyde Şiiri - Aliş Gülden

Islıklar çalarak esen
sert dağ rüzgarlarının
yüzümüzü bıçak gibi kestiği yerde
ben hep çocuktum o köyde
hep aynı yaştaydım
siyah beyaz resimlerde
ben hep çocuktum
öfkelendi dağlar
yarıldı yollar
düşmesin diye canlar sarıldı kollar
ben hep çocuktum
çamurlu yollarda
toprak evlerde
buz tutar yüreğim
kaybolur güneş
kararır hava
uyumak istiyorum
tahta beşiğimi hızlıca salla
sıcak olsun toprağı
sıkıca sarılmış kundakta
siyah beyaz resimlerde
ben hep hayallerdeydim
ben hep çocuktum
eriklerin tomurcuklanmış dalında
tohum olur
taş olur
düşündükçe maziyi
gözümde kanlı yaş olur
Elbistan yolunda
gelincik tarlasında
harmanların ortasında
kağnıların arkasında
siyah beyaz resimde
ben hep çocuktum
gizli saklı düşlerde
en yaramaz işlerde
gezerdik Çerkes Mehmed’le
ben hep çocuktum
siyah beyaz resimlerde
ana kucağında
baba ocağında
Durdu beyin döşeğinde
dört nala giden kır atın yelesinde
köpük kusan kıran kayanın deresinde
vınlayarak giden mermi sesinde
kaçak tütüne sarılı ciğara ateşinde
ben hep çocuktum
gül kokulu ninemin döşünde
gaz lambası ışığında
ben hep çocuktum
hep aynı yaştaydım
bir yanı soluk
bir yanı yırtık
siyah beyaz resimlerde
ben hep aynı yerdeydim
ıssız köy yollarında
lastik ayakkabılarımın arkası delik
Çerkes Mehmed’in elinde lastik
yürüyorduk çamurlu yollarda
ayaklarım üşüyordu
bizim çektiklerimizin vebalı
vicdanı olmayan kullarda
ben çocuktum
hep aynı yaşlarda
hatıralar saklı siyah beyaz resimlerde
ben hep çocuktum
duruyordum aynı yerde
çaresiz sallanan
minicik eller üşüyordu
insanlık üşüyordu
çocukların bakışında
ben hep üşüyordum
hep aynı yerde
büyümeden duruyordum
ve ben hep çocuktum
6 şubat gecesinde
23 nisan caddesinde
Elbistan ovasında
enkaz altında
ben hep çocuktum