Ben Hep Buradayım Şiiri - Zülal Özdemir

Sessizlikte yankılanır içimdeki sesler,
Bastırılmış duygular, unutturulmuş hisler.
Bir kimlik ararım, silinmiş izlerde,
Var mıyım, yok muyum, belki de hep gizlerde.

Adım yok, sesim yok, duymadınız hiç beni,
Gölgelerde yaşadım, bir nefes almayı bekler gibi.
Kırarım zincirleri, kimliğimle var olurum,
Adım yoktu belki, ama ben hep buradayım.

Duvarda yankılanan bir kahkaha sönük,
Sorular sormuşum hep, cevaplar hep bölük pörçük.
Yalnız değilim, karanlıkta bir ışık,
Kadınım, varım, ben de bir hayatlık.

Gözlerimde bir ateş, ellerimde bir umut,
Kimliğimi bulurum, belki bugün, belki yarın.
Beni unuttunuz, beni susturdunuz,
Ama sesim yükselir, kimliğimle dururum.