Ben hep senden önce yalnızlık dergahında hatme ederken elemleri
Açardım elimi semaya.
Terk etmişken aşk beni, sakladım hep o şarkıyı ufuklara...
Ben hep mübrem yalnızlığımla ölürken,
Güneş doğmazdı sabahıma.
Kefenimin cebi çürümüş güllerle dolardı..
Bahçemi tayfunlar yıkardı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta