Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bilmezdi ki oturduğumuz semti
fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Devamını Oku
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Şairi rahmetle anıyorum.
Ağladım
Yanı henüz daha yaşadıklarımızı sevme yerine yaşamadıklarımızı yada yaşayip yaşamayacağımızı bilmediklerimizi , görmediklerimizi sevelim diyenler var ne desem boş , bir insan en çok sevebileceği önce annesi ve babasıdır kardeşleridir ben şiiri çok beğendim
Babam,
Sevdiğim ilk adam...
Babam,
Beni karşılıksız seven tek adam...
Ben de :)
Ama babaydı, öyle canımda öyle yanımdaydı ki, bir sabah vakti bir gidiş gitti bir daha da dönmedi.
Ben de...
Ben de hayatta en çok Rabbimi ve O'nun gönderdiği İslam dinini ve de onu bize hem hali hem de kaliyle tebliğ eden Muhammed-s.a.v-'i sevdim. Çünkü bu hayata beni kimin getirdiğini ve buradaki bulunma gayemin ne olduğunu ve buradan nereye sevk olunacağımı bana öğreten onlardı. Bana bunları gönderip, irşad eden ve dünya sınavını kazanmama yardım edip, iki cihan saadetini bahşeden Rabbime sonsuz hamd-ü senalar olsun.
Babasız kız çocuklarının şiir'i. Geniş sevdaların mutlu prensesi... yahut kimsesiz garibi
Tarihin En son gününe kadar yaşayacak Bu şiir
Özcay Altınkaya
Çok mükemmel Bir şiir tebrikler
Bu şiir ile ilgili 84 tane yorum bulunmakta