Kırk iki kez ölüp kırk iki kez yaşlanırmış insan birden hüzne...
Parklar en çok yaslıları ve yaşlıları bağrına basıp dinler.
Ve her gün batımına doğru ellerimde garip bir telaş başlar.
Yaslının ve çoğu yaşlının kapısını hüzünlü akşam açar.
Çocuklar gibi salıncaklara binip uçup gitmek istiyorum.
Ki akşam yorgun yüreğin dönüşü hüznün sizden önce gelişi.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta