Soğuk kış geceleri düşer oldu aklıma,
Harlı yandığında kızıla,
Koru geçtiğinde buza kesen teneke sobamızı düşündüm,
En çok ayak parmaklarım üşürdü,
Onların nasıl ısındığını inan kimseye söylemedim.
Ve sen gittin gideli,
Çiçekler en sıcak renklerini sundular yeryüzüne,
Ben hâlâ ağlayamadım biliyor musun anne?
Yordu beni bu kavganın kalleş yalpası,
Iskaladığım hayat ise cabası,
Sonu olmayan sevdaların arsızı oldum,
Sonu olmayan sevdalara kilitlendim,
Ve sen gittin gideli,
Biteviye gel-gitler cenk etmekte yüreğimde,
Ben hâlâ ağlayamadım biliyor musun anne?
İçimde yağmur bulutları birikti anne,
İnadına yağmayan,
Derinlerde kurumuş damlalar,
Ve ıraklarda beyhude seni arayan gözlerim,
Bu taş yürekli ben miyim?
Ve sen gittin gideli,
Kızıyorum kendime,
Ben hâlâ ağlayamadım biliyor musun anne?
Sene iki bin dokuz,
Mevsimlerden güz,
Gökyüzü delindi,
Bulutlar delirdi,
Ve sen gittin gideli,
Sanki tufan var yeryüzünde,
Ben hâlâ ağlayamadım biliyor musun anne?
Kevni Kuşcu
Kayıt Tarihi : 16.8.2020 20:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir anneler gününde sonsuzluğa yürüyen annemin anısına saygıyla...
![Kevni Kuşcu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/16/ben-hala-aglayamadim-biliyor-musun-anne.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!