Ben Giderim Sen Yitme

Giden yürekler adına susuyorum.
Nehirlerin taşkınlığına bırakıyorum ruhumu.
Adımlarım benden habersiz.
Gözlerim ardına bakmadan,
Gidiyorum.
Öyle usulca...

Zihnim kalmalarda,
Ama gidiyorum...

Gitmelerim üzmesin sevdiğim,
Boynu bükük kalma sakın!
Hicran düşmesin yüreğine.
Fırtınalar koparma güzelim.
Hep umutla kal...

Belki yine gelirim.
Kucak dolusu nergislerle,
Işıldayan gözlerle,
Bir ana şevkatiyle sararım yaralarını inan.
Sesinin kıyısında ışık olurum.

Yitiklerde; Yıkılan kentler vardır hani bilir misin? Şair terkedilen kentlerden, kalan manzarayı sisli görüyordu.
Ölen kuşlardan,
Yıkıntılardan...
Depremlerden,
Solan çiçeklerden...
Kararan mevsimlerden bahsediyordu.
Ama ben!
Yeşeren sevdalar,
Dostluklar...
Bir tebessüm bırakıyorum sana.
Unutamayacağın bir sevgi bırakıyorum.
Al koynunda sakla!

Ben giderim sen yitme sevdiğim.
Bu gidiş belki bir dönüştür hayata, unutma!
Yüreğimi bir fırtına say,
Bir deli rüzgar...
Yorgun bir umut,
Yılmamış bir savaşçı...

Yine gelirim inan!
Acılarla yoğrulan bedenim, ruhum ve yüreğim.
Yine dostane bir şarkı söylemeye gelir.
Gitmeler hiç yakışmaz bize,
Biz merhabaların adamıyız.
Yine mavileri kuşanıp gelirim.
Umutların ardından gelen,
Ve hiç bitmeyen sevdalarla
Sonsuza dek kalırım...