Ben gidene kadar açma!
Az kaldı gitmeme…
Kafanı indir,
kâkülün aşağı sarksın,
öyle konuşalım.
Ruhumun titremesine,
soluksuz kalmama neden olma!
Susuzluğa katlanmayı
çoktan göze aldım.
Ben gidene kadar açma!
Az kaldı gitmeme…
Bende bir renksin şimdi
isminle hitap ettiğime bakma!
Susmaya çalıştığımdandır belki
Sinem acıyor, olsun!
Birkaç kez bakınca görmüştüm
Yeşil tonunda dertler gizliydi
İkinci el şakalar yapıyordum
gülümsesin diye…
Ve hayalinle konuşuyordum;
ben gidene kadar açma!
Az kaldı gitmeme…
Birlikteyken yutkunduğum her saniye
anlatmak istediklerim vardı
söyleyemeyip
ertelediklerim,
aslında söylememem gerekenler…
Varsın başkaları apansız itiraf etsin
Ben de hayaline söylüyordum işte;
Dost bakışı bile olsa
ben gidene kadar açma
başkasına ait gözlerini.
Bir sır saklamam lazım
bu yolculuk âleminde
Hem, çok az kaldı gitmeme…
Sevdiğine açarsın, gittiğimi haber alınca…
26 Nisan 2008
Bişar UlutaşKayıt Tarihi : 27.4.2008 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu yolculuk âleminde
Hem, çok az kaldı gitmeme…
Sevdiğine açarsın, gittiğimi haber alınca…
Güzeldi.
çoktan göze aldım.
Ben gidene kadar açma!
Az kaldı gitmeme…
yeni şiirinizde çok güzel. tebrikler.
bu yolculuk âleminde
Hem, çok az kaldı gitmeme…
Sevdiğine açarsın, gittiğimi haber alınca…
BAŞARILAR DOST
TÜM YORUMLAR (4)