nefret ettinzimi siz hiç hayattan ben gibi
gülmeyi unttuğunuz oldumu
karanlık bir caddede kırık dökükte olsa bir sokak lambası aradınızmı
çaresizliğe düştünüzmü ben gibi
omuzlarımda oğlumun şikke (şeker) sesleri geldiğinde alamamazlığın
kızımın öğretmen sulu boya istor sesleri geldiğinde çaresizliğimin
bir çay canım isterde alamamazlığın
yükü altında boğuldunuzmu hiç ben gibi
en yakın dostlarınız yüz çevirdimi size
babam dediğiniz kişi elinizi bıraktığı oldumu hiç
ben gibi koptunuzmu yaşamdan hiç
nefret ettinizmi ben gibi yaşamdan
Kayıt Tarihi : 22.12.2006 12:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!