Ben Gibi Şiiri - Murat Tugan

Ben de sen gibiydim bir zamanlar, üzülme.
Gülmek için çok zorlardım kendimi.
Sahibinden satılıktı tüm bedenim,
Her şey boş, her şey anlamsızdı hayatta.
İki kişilik bir dünyada yaşıyordum sanki.
Kalbimin sağı- solu yoktu.
Nerde sabah orada akşamdı günüm.
Kadehi kederle tokuşturur,
Sarhoşluğu yüreğimle beraber yaşardım.

Bende gözlerin gibiydim bir zamanlar.
Nerde hüzün… Oracıkta dökülürdüm.
Yanaklarımda yaşlardan oluşan bir çizgi,
Gözlerimde yürekten gelen bir cümle olurdu.
Dudaklarıma kadar akardı gözyaşım,
Ve ona hitap olurdu tüm cümleler.

Bende ölü gibiydim bir zamanlar.
Kalbim kendini çarpardı duvarlara.
Hiçbir besin maddesine,
Eş değildi sevgisi.
Ve hiçbir nefes,
Onun gibi ciğerime değmezdi.

Bende sen gibi sevdim, üzülme.
Gündüzleri ay,
Geceleri güneşim gibiydi…
O benim imkânsız sevgimdi.
Kaderime başkaldırışım,
Ahirette vebalimdi…

Bende sevmiştim sen gibi…
Yüreğinde izi kalsa da,
Sende unutacaksın ben gibi.