Ben Gerçek, Ben’de Kalan Ben Gerçek

izi özümde, gözü sözümde, aşkı her ben’de
ben sende, sen ben’de aşkı olan dünya bu ben’de

yaşanırlığın ezgisinde okundu bahtımın tüm enleri
yakarılmış özlemlerin duvağında kaldı vicdanımın eri
aşınmış bir yaranın yürek dibinde sana susamışlığın meriyim
umarsızlığın sızısının yayıldığı içsel mecralar alisiyim

kendime yenilmişliğin eşitlerinde sözsüz bebeğin ağlar
ar hıçkırığı yar inleyişine tümlenir
narımın tanelerinde yakılır son bakışının kitabı
kendime yakılmış ağıtların dilinde susar mecalim
yırtık anın ortasında sensizliği çizen yaralı resamın el haliyim
sen yoksan el hep başka güzelleri çizmeye meyil mayınında
eceli bekleyen zamansızlığa karşı hep sendeyim
kurulu nazlarınla hep senli saatlerdeyim
tüm hayallerimin on ikisi gibi hep sendeyim
gidişine çöreklenen hüzünlerin hazan mevsimindeyim
yine eylül, yine yarama düşen yapraklar , yine gidişin vaktindeyim
özlemleri gagasında taşıyan bülbülün simurg tepesindeyim
ben var, benden var, sen ile istediğim senden esintiler yok
aşk yuvasını yıkan şahinin düş gülüsün diye
bir gerçeğe yuvarlanıyor özümün kokusu

alevin sözlerine tutunmadı ben’den uçuşan sevi gerçek
vuslat koyunda koynumda yatışlarını mumyalayan “ ben “gerçek
sıcak bir anın mevsimi olmaya “sen “ gerçek
tükenişlerinin sol göğünü taşıyan aşk gerçek
dans ediyor umutlar sular çeşnisinde bu bir gerçek
birkaç damlanla eşlik etme bu sefer, bu sefir gerçek
tebessümlerinle terlenen halinden essin her gerçek
söylenmemiş sözlerin dilinden yazılsın her gerçek
yaşanacak yarınların yarinde yaşansın her gerçek
sen gerçeği taşıyan aşkın gerçeği “ ben “sana gerçek