Bizim bildiğimiz o ahu gözlü, köylü dostu, yükümüzün hamalı,
işimizin ırgatı, şarkıların sevimli konuğu gerçek eşşeklerden
özür dilerim..
Bu şiir'e konu zerzavat-ı muhterem kendisini çok iyi bilir
sanırım bu şiir kendisine ulaşacaktır..
EDİP ile EDEP tek kelimedir ayıramazsın,
Çırpınma Edebin yoksa, sen Edip olamazsın,
Bak etrafına, bi çare gönüller sevgiye susamış
Onları kandırıp zengin olursun, adam olamazsın.
En büyük hatam, seni seviyorum demelerim,
İçmedim ayıktım, salt sürçmesi idi dilimin,
Yaş önemli mi, hay eşşek arısı soksun dilimi,
Seni kendim sanıp, bu eşşekliği nasıl ettim.
Sevilecek yanın yokmuş, zehir zıkımsın
Dertsiz Adem'e sunulan acı zakkumsun,
Menfaatine ters gelince, sen tam mel-un sun,
Sana adamsın diyerek, ben eşşeklik ettim.
Şimdi kasınıp gerinip, atacaksın ardımdan,
Beni kullanamadın ya, öleceksin derdinden,
Yaşadığın yer çöplük, sakınırım şerrinden,
Sana Edip diyerek, ben eşşeklik etmişim.
Ben kuşcuyum, ardıma bakmadan yaşarım,
Yüreksiz beni tehdit etmiş, sanma kaçarım,
Kalem benim elimde, eskisinden çok çoşarım,
Seni muhattap aldım, ben eşşeklik etmişim.
Alkadraz_Kuscusu
14 Temmuz 007 İst
Kayıt Tarihi : 14.7.2007 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!