Çıplak ayakları mosmor bir çocuk
Sessiz çığlık gibi yutkunur talihini
Bir kadının sıcak nefesi geçer düşlerinden
Sımsıkı yumruklarını
Solgun bir tebessümle
Savurur insanlığın suratına
Bir şeyler devrilir yerinden, titrerim
Ben en çok yüreğimden üşürüm.
Paslı demir filizleri, soğuk beton
Ve göz gözü görmez tozlu galerilerde
Ellerinin nasırını alnının teri ile yeşerten işçi
Boylu boyunca uzanmış acılı toprağa
Açık kalan gözleri ile konuşur uzun uzun
Bir şeyler devrilir yerinden, titrerim
Ben en çok yüreğimden üşürüm.
Kayıt Tarihi : 26.5.2020 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!