Ben En Çok Sana Yenildim Şiiri - Yorumlar

     Ben en çok sende yenildim.
Hep bir ümitle beklediğim güzel yarınlara, en büyük kayıplarımı, en büyük acılarımı bıraktım. Her günü, dünümde açtığın acıları, yarınki sabahlara umut koyarak uyandırıyorum. Hep eksik kalan bir şey var adını koyamadığım. Sancı sancı, hüzün hüzün. Hep sana çıkan kırık bir şeyler.
Bir şarkıda düşüyorsun mesela uçurumlarıma. İçimde en çok sen paramparçasın ama en çok benim canım acıyor. Başımdan aşağı tıklım tıklım sen dökülüyorsun. Ansızın sızım sızım kopuyorsun bedenimden. Kulaklarımdan sesin, nefesimden kokun eksilmiyor. Ama sen hep eksiksin. Adın, her notada acılarıma ayrı vuruyor. Her hüzünlü şarkıda kopar tellerim benim. Titrer ellerim anlatamam, sığmaz hiçbir şiire yokluğun.
Bomboş bir sayfanın ortasında yarım kalmış darmadağın bir kelime gibi. Silip süpürüp çizmişler üzerini. Üstüne almıyor kimse. Gözlerindeki papatyalar, kelebekler, masmavi denizler bir ömür saklambaç bana. Sağım solum, önüm arkam yıkık dökük. Dedim ya. Yenilmişim sana ben. Kendi ülkemde, kendi silahımla, kendi askerimden yemişim kurşunumu. Ben hep bana dert yanmışım. Onca kitabın arasından seçtiğim gonca kelimeleri saçlarının arasına bırakerken ölmüşüm. Seni kaybetmekten korkarken, kendi bedenimde kendimi kaybetmişim.
Ama sanmışım.
Sanmışım işte...