Ben En Çok Sakallarımdaki Seni Sevdim

Hiç kimseye söylemedim ama
Ben en çok sakallarımdaki seni sevdim
Ellerin bir tutam aşk yığınıyken
Ve dokunurken soğuk yüzüme bir Nisan titremesiyle
Söylemedim kimseye ama
Ben en çok sakallarımdaki seni sevdim

Işıklı caddelerden geçerken
Ve bakarken vitrinlerine burjuva dükkanlarının
Bir hayale dalıp da ölmeyi istedim ansızın
Bilir miydim ah
Mutluluk kısa,
Mutsuzluk yakın

Ayaklarının değdiği o kaldırım taşlarını
Sen geç diye dizen belediye işçilerinin alın terlerine
Geçtiğin tüm sokaklara,
Parklara,
Sahillere
Bakıp da iç geçirdiğim
Sonu gelmemiş eski resimlere
Hükümsüz bir intihar süsü verdim
Yıkıldım, talan oldum
Aşk oldum, ziyan oldum

Belki sana söyleyemedim ama
Ben en çok sakallarımdaki seni sevdim