Ben en çok onu sevdim,
En çok ona güvendim şu hayatta.
Onun için gemileri yakıp onunla anlam kattım hayata.
İlk defa böylesine hesapsız kitapsız ona bağlandım.
İlk defa doğrularımı, kurallarımı onun için aştım.
Bütün dünyaya kulağımı kapatıp ona yüreğimi açtım.
Kendim için düşlediklerimden vazgeçip
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta